Η δεύτερη εικόνα που η χάρη της αγιάζει το παρεκκλήσι που κτίστηκε στο δρόμο Ποταμίτισσας – Κάτω Μύλου, έχει το όνομα Χρυσομυρούσα. Ουδεμία ίσως άλλη εικόνα της Θεομήτορος έχει αυτή την προσωνυμία.
Και αυτήν την εικόνα την έχουμε Θεία Χάριτι γιατί την πήραν οι πρόγονοί μας από ένα μικρό ερειπωμένο χωριό, εκεί που κτίσαμε το παρεκκλήσι και που είχε δύο εκκλησίες. Του Τιμίου Σταυρού και του Αγίου Γεωργίου, όπου στα ερείπια της δεύτερης χτίσαμε το εκκλησάκι.
Από τις δύο αυτές εκκλησίες η μόνη εικόνα που σώθηκε ήταν της Θεομήτορος, της Χρυσομυρούσης και γι’ αυτό αν και κτίστηκε η εκκλησία στα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου πήρε το όνομα της θείας εικόνας.
Ανακαινίσθηκε στις 17 Αυγούστου 1980 υπό του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Χρυσάνθου και αφιερώθηκε στη κοίμηση Της Θεοτόκου.
Η μόνη ερμηνεία που μπορούσε να δώσουμε για το όνομα της Πανσέπτου εικόνας «Χρυσομυρούσα» είναι από το χρυσό μύρο. Όπως σήμερα αναβλύζει μύρο η Παναγία η Μαλεβή στην Πελοπόννησο έτσι κάποτε ίσως και η Χρυσομυρούσα. Και για να μην ξεχαστεί το θείο αυτό γεγονός οι τότε ευσεβείς Χριστιανοί έγραψαν στην εικόνα την Άγια αυτή λέξη ΧΡΥΣΟΜΥΡΟΥΣΑ.
Το παρεκκλήσι αυτό κτίστηκε το 1971-1972, όμως ανέκαθεν στα ερείπια του παλιού λειτουργούσαμε κάθε Πέμπτη της Λαμπράς και μετά την Θεία Λειτουργία καθόμασταν στο φαγοπότι και στο γλέντι με την πατροπαράδοτη σούγλα.
Από τα εγκαίνια της καινούριας εκκλησίας λειτουργούμε το Δεκαπενταύγουστο γιατί το παρεκκλήσι είναι αφιερωμένο στη Κοίμηση της Θεοτόκου.
Το εκκλησάκι αυτό βρίσκεται ένα χιλιόμετρο από το χωρίο και 60 μέτρα περίπου πάνω από το δρόμο, χωσμένο μέσα στις ελιές και στα πεύκα. Πλησίον του παρεκκλησίου έχει εγκατασταθεί εδώ και αρκετά χρόνια η κατασκήνωση των κατηχητικών Παλλουριώτισσας.
Και οι δύο εικόνες που προαναφέρθηκαν έχουν επιβλητικό ύφος με μεγάλα μάτια και με αυστηρό βλέμμα. Μάνα που καθοδηγεί αυστηρά τα ατίθασα παιδιά της. Και ίσως γι’ αυτό το λόγο ή από σεβασμό είναι και των δύο εικόνων τα πρόσωπα καλυμμένα με ποδιές και μόνο ο ιερέας αλλάζει τα καλύμματα για να πλυθούν. Αυτά τα πολύ λίγα για τη δωρεά Του Κυρίου μας και της Παναχράντου Μητρός προς το μικρό μας χωριό. Μεγάλη είναι και η αγάπη των κατοίκων του χωριού προς τη Θεομήτορα και δικαίως, γιατί πρώτη αυτή μας αγάπησε και μας αγαπά.