Μικρό γραφικό χωριό πνιγμένο στο πράσινο περιτριγυρισμένο από ψηλά βουνά προσφέρει στον επισκέπτη μια παράξενη γαλήνη και ηρεμία. Σύμφωνα με ερευνητές στο χώρο που είναι κτισμένο το χωριό βρισκόταν Βυζαντινό μοναστήρι αφιερωμένο στη Παναγία την Ποταμίτισσα, όπου κατέφυγαν όσοι διασώθηκαν από το χωριό Ρόγκια.
Τα Ρόγκια ήταν μεγάλο χωριό με τέσσερεις εκκλησίες και καταστράφηκε ολοσχερώς από επιδρομή των Κραμάνων (Τούρκοι από τη Μικρά Ασία), άγνωστο πότε αλλά μάλλον πριν την Ενετοκρατία [1489-1570]. Αποδεικνύεται αυτό από την ύπαρξη ξύλινου Ενετικού γεφυριού που βρισκόταν στο χωριό το οποίο δυστυχώς γκρέμισαν για να κτίσουν νέο ανθεκτικό για να περνούν αυτοκίνητα. Η παράδοση λέει ότι το κτίσιμο του γεφυριού από τους Ενετούς οφείλετο στα εξαιρετικής ποιότητας και γεύσης λουκάνικα, λούντζες και χοιρομέρια που παρασκευάζονταν στο χωριό, και ήσαν περιζήτητα ακόμη και στη Βενετία. Η ύπαρξη μοναστηριού στη περιοχή πιστοποιείται από αναφορές ταξιδιωτών των μεσαιωνικών χρόνων και όπως φαίνεται η μετάβαση ανθρώπων και το κτίσιμο οικισμού γύρω από αυτό εγκαταλείφθηκε.
Επίσης η παράδοση λέει ότι ο χώρος που βρίσκεται η εκκλησία του χωριού και είναι αφιερωμένη στη Παναγία, υποδείχθηκε από την ίδια τη Παναγία. Παρόλο που ελάχιστοι είναι πλέον οι κάτοικοι του χωριού, η άοκνη προσπάθεια της χωριτικής αρχής σε συνεργασία με τους απόδημους Ποταμίτες βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό τον εξωραϊσμό του χωριού.
Τους Θερινούς μήνες η Ποταμίτισσα σφύζει από ζωή και ως εκ τούτου γίνονται πολλές εκδηλώσεις, με κορυφαίες την ετήσια χοροεσπερίδα, το πρώτο Σάββατο μετά τον Δεκαπενταύγουστο και τη φιλοξενία ομάδων δυσπραγούντων συνανθρώπων μας από το Κέντρο Νεότητας του χωριού. Ο επισκέπτης που θα μεταβεί στο χωριό θα εντυπωσιαστεί από τη φιλοξενία των λιγοστών κατοίκων, που θα του προσφέρουν ό,τι έχουν, πατροπαράδοτη ζιβανία, τοπικά αλλαντικά, σπιτίσιο ππαλουζέ και σιουσιούκκο και μεγάλη ποικιλία γευσάτων φρούτων. Σίγουρα ελάχιστοι είναι εκείνοι που μένουν στη μία μόνο επίσκεψη.